ماه من

پسر نازم...  همراه همه لحظه های من... سفر دو نفره من و تو با هم، دیگه داره به آخر می رسه و از اون به بعد تو هر لحظه از من دورتر خواهی شد. دوست دارم مامانی الان 34 هفته است که من و تو همسفریم. و تو قراره که فروردین زمینی بشی فرشته من. تو میای و با خودت برای ما بهار میاری نازنین پسرم. قدمت حتما برای من و بابایی خیر و برکت داره نفسم آرامشی که بودنت به من خواهد داد با هیچ چیزی تو دنیا قابل مقایسه نیست عزیزم. سفرت به سلامت باد مامانی.......

الان زمانش رسیده که بهت بگم پسرم، پسر نازنینم، که فقط خدا می دونه  چقدر از اینکه همراه منی خوشحالم. الان 20 هفته ست که مهمون هر لحظه من هستی. حرکاتتو دو یا سه هفته ای هست که احساس می کنم نازنین پسرم. ولی باز هم باور چنین معجزه ای آسون نیست. می دونم دیگه بعد از تولد هیچوقت تا این اندازه به من نزدیک نخواهی بود اما قلبم همیشه برای تو و بابای مهربونت می تپه معجزه من. فقط و فقط صدای قلب کوچیکت به من می گه که خداوند منو لایق  معجزه مادر شدن دونسته. خلاصه اینکه روزگارم با تو شیرینه عزیز دلم. اسمتو هم انتخاب کردم عزیزم بعد از کلی فکر.